17.Deja vu...

                            @-,-`-

Dzisiaj poszłam spać bardzo późno. O 1.00 szybko się wykąpałam, przebrałam w za długi T-shirt, i położyłam się do łóżka. Po 10 minutach zasnęłam. Śnił mi się dziwny sen. Stałam w lesie, między drzewami i patrzyłam na kogoś. Tą osobą był... Kakuzu?

 Stał na jakiejś polanie i miałam wrażenie, że przyszedł tam w jakimś konkretnym celu. Nagle popatrzył w moją stronę.

W mgnieniu oka pojawił się przede mną. Wydawało mi się, że stoi trochę za blisko. Prawie stykaliśmy się nosami. Coś mnie do niego przyciągało. Jakbym była z żelaza, a on z magnesów. Byłam coraz bliżej, bliżej i bliżej. Aż nagle... Pocałował mnie. Gdy zaczynało mi brakować powietrza, nagle się obudziłam... Ten sen wydawał się być bardzo prawdziwy, chociaż wiedziałam, że to nie działo się na prawdę. Zdawało mi się, że to powinno się wydarzyć.
Była godzina 4.00. Wyszłam na zewnątrz siedziby do lasu. Zaległa gęsta mgła. Szłam przez las, aż go zobaczyłam. Stał na środku polany w samych spodniach. Spojrzał w moją stronę. Nagle pojawił się zbyt blisko mnie. Przyciągał mnie jak magnes. Nagle... Pocałował mnie. Czułam jakieś dziwne Deja vu. Myślałam, że on zaraz zniknie, ale tak się nie stało. Oderwaliśmy się od siebie, i poszliśmy razem do siedziby. Szliśmy ciemnym lasem, a potem ciemnym korytarzem. Nagle urwał mi się obraz. Obudziłam się rano sama, ale na stoliku nocnym leżała dziwna róża zrobiona z czarnych nici.Kakuzu... tak! to na pewno on. Poszłam do jego pokoju i...
_________________________________________________________________
Kocham przerywać w takich momentach!! Wiem, że chcecie mnie za to zabić, ale Hidan nauczył mnię sztuki nieśmiertelności. Immortal nigdy nie zginie!!!!Ha! Ha! Ha! Ha! Ha!